De Levende Natuur beleeft dit jaar de 125ste jaargang. Al in 1896 richtten Jacobus Pieter Thijsse, Eli Heimans en Jasper Jaspers het tijdschrift op. (Aan het eind van de oorlog vielen enkele jaargangen uit, vandaar dat we ‘een beetje achterlopen’.) In samenwrrking met het Nederlands Fotomuseum, brengen we nu ieder nummer op de achterpagina een ode aan deze rijke historie.

In het komende nummer van De Levende Natuur duiken we voor onze rubriek De Splijtzwam in de rechten voor de natuur. De aanleiding is de première van de bioscoopfilm ‘I am the river, the river is me’.

In De Splijtzwam laat De Levende Natuur deskundigen discussiëren over hete hangijzers uit het veld. In het komend nummer buigen we ons over de vraag of het voeren van vogels in voorjaar en zomer bijdraagt aan de verspreiding van ‘Het Geel’.

Vleermuizenonderzoeker Herman Limpens en collega’s kijken in het komende nummer van De Levende Natuur naar de (on)terechte beschuldigingen aan het adres van vleermuizen, als het gaat over de verspreiding van dierziekten.

In De Levende Natuur buigen specialisten zich over verschillende epidemieën en zoönoses (dus ziekten die van dier op mens kunnen overspringen).

Na ruim twee jaar samen met Rob Buiter de hoofdredactie van De Levende Natuur te hebben gevoerd, houdt Koos Dijksterhuis er mee op. Ons januarinummer van 2024 was het laatste nummer waarvoor hij de halve hoofdredactie voerde. Bij wijze van afscheid, is hier alvast het voorwoord dat Koos voor dit nummer schreef.

De kievit heeft het zwaar in het moderne boerenland. Vooral de overleving van kuikens is een probleem.

Dertig jaar natuurontwikkeling in de uiterwaarden van de Gelderse Poort hebben de broedvogels van ruigte en struweel geen windeieren gelegd.

In de discussies over stikstofuitstoot en -neerslag, wordt de verzurende Veluwe veel genoemd als één van de getroffen natuurgebieden Toch wordt die zuurgraad op de Veluwe tot nu toe slechts te hooi en te gras gemeten. Afgelopen voorjaar is die zuurgraad systematisch gemeten in een gebied van maar liefst 460 vierkante kilometer.

De zonnebaars is een lastige exotische vis, die complete vennen van larven van amfibieën kan ontdoen. De bestrijding van deze ongenode gast is al even lastig.

Brabantse melkveehouders die de biodiversiteit op hun land willen bevorderen, kunnen daarbij gebruik maken van zogeheten ‘Kritische Prestatie-Indicatoren’. Maar wat zeggen die metertjes op het dashboard van de boer nou echt over de biodiversiteit van een bedrijf?

Pionierende broedvogels, visdieven en bontbekplevieren, die behoefte hebben aan maagdelijke grond, komen in Nederland niet meer aan hun trekken, tenzij natuurbeheerders die maagdelijke grond voor ze maken. Een experiment op de nieuwe archipel Marker Wadden laat zien hoe die kale grond het best zo lang mogelijk in stand kan worden gehouden.